Strategia redukcji cytotoksyczności i uzyskania skuteczności estetycznej po 15 minutach wybielania zębów w gabinecie

Ocenić in vitro skuteczność estetyczną i cytotoksyczność żelu wybielającego zawierającego 35% nadtlenek wodoru (BG-35% H ₂ O ₂ ), stosowanego w różnych odstępach czasu, na emalii pokrytej lub nie, biomateriałami polimerowymi.

1. Rusztowania z nanowłókna (NSc) i katalizator podkładowy (PrCa) zostały użyte do pokrycia bydlęcych krążków szkliwa/zębiny przed nałożeniem BG-35% H ₂ O ₂ , zgodnie z następującymi grupami: G1-kontrola ujemna (NC, bez leczenia ); G2, G3 i G4-BG-35% H ₂ O ₂  aplikowane przez 3 × 15, 2 × 15 i 15 min; G5, G6 i G7-BG-35% H ₂ O ₂  nałożone na szkliwo pokryte NSc i PrCa 3 × 15; 2 × 15 i 15 min. Pożywkę hodowlaną ze składnikami żelu dyfundowanego przez krążki nakładano na komórki MDPC-23, które oceniano pod względem żywotności (VB), integralności błony (IM) i stresu oksydacyjnego (OxS). Ilość H ₂ O_{Analizowano również skuteczność rozproszoną i estetyczną (ΔE/ ΔWI}  ) tkanek zęba (ANOVA/Tukey; p < 0,05).
2. Jedynie G7 była podobna do G1 pod względem VB (p > 0,05). Najniższa wartość dyfuzji H ₂ O ₂  wystąpiła w G4 i G7, gdzie komórki wykazywały najmniejszą wartość OxS niż G2 (p < 0,05). Pomimo tego, że G5 wykazywał największy ΔE w pozostałych grupach (p < 0,05), skuteczność estetyczna obserwowana w G7 była zbliżona do G2 (p > 0,05). ΔWI wskazało na większy efekt wybielania w grupach G5, G6 i G7 (p < 0,05).
3. Pokrycie szkliwa zębowego biomateriałami polimerowymi skróciło czas i skróciło cytotoksyczność BG-35%H ₂ O ₂ .
4. Pokrycie szkliwa zębowego biomateriałami polimerowymi umożliwia bezpieczniejszą i szybszą aplikację BG-35%H ₂ O ₂  .
5. Cytotoksyczność; Wybielanie zębów; Odontoblasty; Biomateriały polimerowe.

Ryboflawina jako obiecujący środek przeciwdrobnoustrojowy? Przegląd z wielu perspektyw

Ryboflawina, bardziej znana jako witamina B2, wchodzi w skład składnika kompleksu witamin B. Ryboflawina składająca się z dwóch ważnych kofaktorów, mononukleotydu flawiny (FMN) i dinukleotydu flawinoadeninowego (FAD), które biorą udział w wielu procesach oksydacyjno-redukcyjnych i metabolizmie energetycznym.

Oprócz utrzymania zdrowia ludzkiego, różne źródła donoszą, że ryboflawina może hamować lub dezaktywować wzrost różnych patogenów, w tym bakterii, wirusów, grzybów i pasożytów, podkreślając możliwą rolę ryboflawiny jako środka przeciwdrobnoustrojowego.

Co więcej, ryboflawina i flawiny mogą wytwarzać reaktywne formy tlenu (ROS) po wystawieniu na działanie światła, wywołując uszkodzenia oksydacyjne w komórkach i tkankach, a zatem są doskonałymi naturalnymi fotosensybilizatorami.

Kilka badań zilustrowało skuteczność terapeutyczną fotoaktywowanej ryboflawiny przeciwko infekcjom szpitalnym i infekcjom bakteryjnym opornym na wiele leków, a także infekcjom biofilmu związanego z drobnoustrojami, ujawniając potencjalną rolę ryboflawiny jako obiecującego kandydata przeciwdrobnoustrojowego, który może służyć jako jedna z alternatyw w zwalczaniu globalnego kryzys pojawiania się oporności na środki przeciwdrobnoustrojowe obserwowany u różnych drobnoustrojów chorobotwórczych.

Ryboflawina może również brać udział w modulowaniu odpowiedzi immunologicznych gospodarza, co może zwiększać usuwanie patogenów z komórek gospodarza i zwiększać obronę gospodarza przed zakażeniami drobnoustrojami. Zatem podwójne działanie ryboflawiny zarówno na patogeny, jak i odporność gospodarza, odzwierciedlone przez jej silne działanie bakteriobójcze i łagodzenie stanu zapalnego w komórkach gospodarza, dodatkowo sugeruje, że ryboflawina może być potencjalnym kandydatem do interwencji terapeutycznej w rozwiązywaniu infekcji drobnoustrojowych.

W związku z tym niniejszy przegląd miał na celu dostarczenie pewnych informacji na temat obiecującej roli ryboflawiny jako kandydata na środek przeciwdrobnoustrojowy, a także immunomodulatora gospodarza z perspektywy wielu perspektyw, a także omówienie zastosowania i wyzwań związanych ze stosowaniem ryboflawiny w terapii fotodynamicznej przeciwko różnym patogenom i zakażenia bakteryjne związane z biofilmem.

Przygotowanie, właściwości i zastosowanie fluorescencyjnych kropek węglowych na bazie lignocelulozy

Kropki węglowe (CD) to stosunkowo nowy rodzaj fluorescencyjnego materiału węglowego o doskonałej wydajności i szerokim zastosowaniu. Jako najłatwiej dostępny i szeroko rozpowszechniony zasób biomasy, lignoceluloza jest odnawialnym biozasobem o dużym potencjale. Badania nad przygotowaniem płyt CD z lignocelulozą (LC-CD) stały się przedmiotem zainteresowania wielu badaczy.

W porównaniu z innymi źródłami węgla, lignoceluloza jest tania, bogata w różnorodność strukturalną, wykazuje doskonałą biokompatybilność ^[1] , a struktury płyt CD przygotowanych z ligniny, celulozy i hemicelulozy są podobne.W niniejszym przeglądzie podsumowano postęp w badaniach nad przygotowaniem płyt CD z lignocelulozy w ostatnich latach oraz dokonano przeglądu tradycyjnych i nowych metod przygotowania, właściwości fizycznych i chemicznych, właściwości optycznych oraz zastosowań płyt LC-CD, zapewniając wskazówki dotyczące tworzenia i ulepszania płyt LC-CD. Ponadto podkreślono również wyzwania związane z syntezą LC-CD, w tym interakcję różnych składników lignocelulozowych na tworzenie LC-CD oraz mechanizm zarodkowania i wzrostu LC-CD; na tej podstawie zbadano aktualne trendy i możliwości płyt LC-CD i przedstawiono pewne metody badawcze dla przyszłych badań.

Ocena odpowiedzi pojemnościowej w metalohalogenkowych ogniwach słonecznych z perowskitu

Ogniwa słoneczne z perowskitu (PSC) składają się z wieloaspektowej architektury urządzenia i obejmują złożoną ekstrakcję ładunku (zarówno elektronicznego, jak i jonowego), co sprawia, że ​​zadanie to wymaga odblokowania źródła różnych procesów fizycznych zachodzących w PSC.

Pojemność w PSC zależy od kilku zewnętrznych zakłóceń, w tym częstotliwości, oświetlenia, temperatury, zastosowanego obciążenia i, co ważne, od modyfikacji interfejsu perowskitów/kontaktu selektywnego ładunku. Prawdopodobnie różne funkcje, w tym interfejs międzyfazowy i masowy; jonowy i elektroniczny transport ładunków w PSC zachodzi w różnych skalach czasowych.

Spektroskopia pojemnościowa jest dominującą techniką odkrywania różnych zjawisk fizycznych, które występują w PSC w różnych skalach czasowych. Głębsza wiedza na temat odpowiedzi pojemnościowej PSC jest niezbędna do zrozumienia kinetyki nośników ładunku i odblokowania fizyki urządzenia. Ta praca zwraca uwagę na pojemnościową odpowiedź PSC i jej zastosowanie w celu odblokowania fizyki urządzenia, która jest niezbędna do dalszej optymalizacji i poprawy wydajności urządzenia